Ο Νικόλας Καμάρης μας έστειλε το παρακάτω αδημοσίευτο ποίημά του . Είπαμε να το μοιραστούμε μαζί σας. Σχόλια ευπρόσδεκτα...
Μέλος τραχύ , συριστικό
της πέτρας ηχοτραύλισμα.
Πέρνα βοριά και στήσε αυτί.
Μέσα στους λίθους οι άπιαστοι
χασομερνούνε ήχοι
ενός καλοκαιριού
βραχύβιου κι ηλιόλουστου και ηλιοφορεμένου.
Στις παραλίες βρίσκω πέτρες.
Τις πέρνω σπίτι κι έπειτα έρχεται εντός τους ο βοριάς
και λέει το τραγούδι του.
Μέλος τραχύ , συριστικό
τόσων και τόσων
βοτσάλων , χαλικιών , λευκών , κυάνων και ξέξασπρων
είσαι ο ήχος του βοριά
που κατεβαίνει και φιλεύει μουσική
της γης τα ωραία αποκυήματα , τις πέτρες.
